Kunst en ambacht
De esthetische en financiële waarde van kunstwerken beschermt ze tot op zekere hoogte tegen vernieling en vernietiging. Maar minstens even vaak hebben ze een sterke symbolische betekenis.
Moederlijke liefde en spiritualiteit
Op haar huwelijksdag kreeg Ana Citcovan van haar moeder deze Grieks-Orthodoxe icoon van Maria met kind als cadeau. Ana groeide op in een arm Roemeens gezin. Ooit liet haar moeder de icoon in een naburig dorp maken als teken van haar geloof. Ze bezat niet veel en besloot de icoon aan haar dochter te schenken omdat de afbeelding een sterke emotionele lading had.
Moederlijke liefde en spiritualiteit, dat zijn de twee gevoelens die deze icoon symboliseert, waarden waaraan ook Ana vandaag veel belang hecht. Als religieus persoon van Roemeense afkomst is het een houvast voor haar in België. De afbeelding symboliseert de band met haar geloof, haar familie en haar afkomst. Ze hoopt dat het nog generaties lang in haar familie blijft of anders een waardige plaats in een kerk of klooster krijgt.
Ana's connectie met de icoon zal herkenbaar zijn voor veel religieuze Roemenen in België.
Nicole Peeters
Sensueel naakt geabstraheerd
Georges Flips (1933-2020) was een beeldhouwer die vooral abstracte sculpturen maakte. Zijn echtgenote Ria heeft drie kunstwerken gekozen die voor haar bijzonder waardevol zijn.
Het eerste beeld stelt een man en vrouw voor die met elkaar verstrengeld zijn. Een tweede sculptuur stelt twee bewegende figuren voor, als symbool voor het traditionele volksdansfeest van Schoten. Dit werk is eerder figuratief omdat het herkenbaar moest zijn voor Schotenaren. Georges was ook in sensueel naakt geïnteresseerd, als basisidee voor zijn beelden. In het eerste beeld zouden er lichaamsvormen nagebootst zijn.
De vormentaal van Flips weerspiegelt een artistieke traditie die te zien is in een aantal Belgische musea zoals het Middelheimmuseum. En zo wordt kunst ook erfgoed.
Ria Flips bezit ook een foto waarop koningin Fabiola in het Middelheimmuseum door een kunstwerk naar de lens kijkt. Ook dat beeldhouwwerk is van Georges’ hand.
Thomas Van Hove
Een briljant verleden
In de jaren 1950 en 1960 waren er in de regio Nijlen vele bloeiende diamantslijperijen gevestigd. Voor de plaatselijke gezinnen vormden ze een belangrijke bron van inkomsten. Ondanks de beperkte werkgelegenheid zorgde de diamantindustrie er voor een economische opleving en werd ze een bron van trots voor de gemeenschap.
Vandaag is de impact van de diamantindustrie in Nijlen nog steeds zichtbaar in straatnamen, handelsnamen en horecagelegenheden: de Diamantlaan, Wereldkeuken Diamant, Dierenartsenpraktijk Diamant en de plaatselijke Volkswagengarage Diamond Cars.
De ouders van Clark Van Loock werkten in de diamantindustrie. Voor hem heeft de diamantslijptang van zijn moeder een immense sentimentele waarde. Ze vertegenwoordigt niet alleen de geschiedenis van zijn familie, maar ook de identiteit van de hele regio. Het verhaal van Nijlen is er een van vakmanschap, hard werken en een blijvende erfenis. Een bewijs van de veerkracht en het doorzettingsvermogen van de lokale gemeenschap.
Victor Van Loock
Vlucht en heimwee
Zinaida Grigoryan (1956) werd geboren in Vaik (Armenië). Toen ze in 1993 met haar gezin naar een nieuwe woning in Yerevan verhuisde, kreeg ze dit schilderij als cadeau van haar schoonbroer. Het kunstwerk (acryl- of olieverf op doek) toont het Sevanmeer. De Armeense kunstenaar Aknoeni Perch Armenaki vervaardigde het in 1965.
Door de politieke moeilijkheden in Armenië vluchtte Zinaida in 2001 met haar gezin naar België. Het Sevanmeer herinnert haar aan haar moederland, haar familie en de mooie tijden die ze daar hebben gehad. Daarnaast draagt het een meer nationale, patriottische betekenis. Het meer speelde een cruciale rol in verschillende veldslagen, legenden en archeologische ontdekkingen. Hierdoor is het een van de belangrijkste nationale symbolen van Armenië.
Het schilderij roept trotse gevoelens bij Zinaida op, maar ook nostalgie en heimwee naar haar thuisland. Daarom hoopt ze dat het werk wordt doorgegeven aan de volgende generaties.
Maxine Willemsen
